Kızlık zarı, doğanın kadın soyunu korumak için aldığı bir önlemdir. Kız çocukları doğduğu zaman, vajinanın uzunluğu 1 buçuk 2 santimi geçmez. İçeride rahim de 1 santim kadardır. Döllenme boruları ise 2-3 santimdir. Yani dış dünyanın mikroplarının karın içindeki steril dokulara ulaşması için en fazla 5-6 santimlik bir mesafe vardır. Eğer kızlık zarı olmasaydı, çişini kakasını altına yapan ya da farkında olmadan parmağını vajinasına sokan bir çocuğun vajinasından giren mikroplar karın zarına kolayca ulaşır ve peritonitten bütün kız çocukları daha ergenlik çağına bile gelmeden, çocuk yaşta ölürlerdi. Kızlık zarı kadınları koruyan mekanik bir engeldir. Ancak birçok toplumda, geçmişten bu yana ataerkil düzenin erkek egemenliğinin bir sonucu olarak, kadınların namusunu simgeleyen bir işaret gibi kabul edilmiştir.

Kimi toplumlarda, kızlık zarının namus anlamında herhangi bir önemi yoktur. Ancak bizimki gibi toplumlarda, ilk cinsel ilişkide mutlaka kanaması şeklinde bir beklenti ve inanç olduğu için, gerek toplumsal baskı, gerekse kızların bunu koruma anlayışı sonucunda, kadınlar ruh sağlıkları açısından büyük yara almaktadırlar. Oysa kızlık zarı, halkavi, yarım ay, çentikli gibi birçok çeşide sahiptir. Birçok kadında bulunan ve esnek zar denilen zar çeşidi ise kanamadan cinsel birleşme yapmaya uygun bir yapıdadır. Oysa yüzlerce yıldır, ilk gece kanama olmadığı için birçok genç kadın suçlanmış, acı çekmiş, babasının evine gönderilmiş, intihar etmiş ya da öldürülmüştür. Erdem denilen, namus denilen şey, çoğu kez zor görülebilen, küçücük bir et parçasına indirgenmiştir. Artık namusun beyinde olduğunu, insanlıkta olduğunu görmek gerekir. Doğanın öyle namus gibi değerleri yoktur, biyolojik değerleri vardır. Kızlık zarı, namusu ya da ruhu korumak için değil, bebeğin sağlığını korumak için yaratılmıştır. Yoksa doğada, insanların bir kısmına farklı, diğer kısmına daha farklı davranmak gibi bir çarpıklık söz konusu değildir.