Ebeveynlere bebeklerinin skolyozunun tedaviye ihtiyacı olduğu söylendiğinde çoğunlukla önce kuşağı denerler. Bu başarısız olursa sırtlarına metal çubukların yerleştirilmesi ve sonra omurga aşısı için ameliyata ihtiyaç duyarlar. Bu çocuklar ameliyat komplikasyonları riskiyle karşı karşıyadır ve sırtları ve göğüsleri yaşam boyunca sert kalabilir. 

Rochester Üniversitesi Tıp Merkezinden (URMC) yeni bir araştırma, bu tedavi alışkanlığını sorguluyor ve doktorları, vücuda yerleştirilebilir yüksek tekonolojili cihazlar yerine eski bir teknolojiyle- kalıba alma- düzeltmeler yapmaya götürebilir. Kalıba almanın potansiyel komplikasyonları az sayıda ve ciddiyettedir ve ameliyat gerektirmez. Gerçekte doğru eğitim ve ekipmanla uzmanlaşmış kalıp serileri ayakta tedavi edilen hasta yöntemleri olarak yapılabilir. 

Bu ayın Pediatric Orthopedics Dergisinde yayımlanan araştırmanın yazarları, ‘her şeyden önemlisi progresif çocuk skolyozu olan bazı çocukları sağaltabiliriz; bu, ameliyat ve cihazlarla yapamayacağımız bir şey,’ diyorlar. ‘Eğrilikleri ciddileşmeden ve 2 yaşına basmadan bu çocukları kalıba alabilirsek ameliyattan kurtulma ve potansiyel olarak bunları iyileştirme olasılığımız çok daha iyidir.’ 

Çalışma Erie, Pa., Salt Lake City ve Chicago’da Shriners Hastanelerindeki nadir ama potansiyel olarak öldürücü bir omurga eğriliği biçimi olan progresif çocuk skolyozu (veya erken başlangıçlı skolyoz) olan 55 hastayı takip etti. Pediyatrik ortopedi uzmanları EDF denilen (uzatma, derotasyon ve bükme) ve çocukların hızlı gelişiminde, omurgalarını zaman içerisinde çözme ve eğriyi tersine çevirmeden faydalanan bir kalıp alma yöntemi kullandılar. Yöntem özel bir masa ve stratejik olarak yerleştirilmiş delikleri olan kalıplar kullanıyor. Bu uzmanlık yöntemini kullanan araştırmacıların amacı ameliyatı geciktirmek değil iyileştirmek.

Çocuklara kalıplama sırasında anestezi uygulanıyor ve hava veriliyor çünkü işlem sırasında göğüs üzerindeki basınç nefes alıp vermeyi zorlaştırabiliyor Kalıp omuzların üzerinden bir kolsuz bir gömlek gibi pelvise kadar uzayabiliyor ama göğüs ve karın üzerindeki baskıyı hafifletmek için kaburgaların dönmesini engellerken bir yandan büyük delikler açık bırakılıyor. Tüm işlem bir saatten az sürebiliyor. Çocuğun yaşına ve eğriliğin ağırlığına bağlı olarak yaklaşık iki yıl içinde kalıp serisi (her sekiz veya 12 haftada bir alınıyor ve yeniden oturtuluyor) tamamlanabiliyor. 

Başlangıçta kalıplar kısıtlayıcı olabilse de ve hareketle ilgili sorunlara sebep olsalar da Sanders ebeynlerin, çocuklarının ne kadar çabuk adapte olduklarına ve kalıbın yaşamlarını ne kadar az değiştirdiğine şaşırdıklarını söyledi. Çocuklar yüzemez veya banyo küvetine giremezler ama faaliyetlerinden başka türlü kısıtlanmış değillerdir. 

Kaburgaların içine takılan ve zaman içinde ayarlanan dikey genişletilebilir protez titanium kaburga (VEPTR) ve omurganın yakınına sokulan ve zaman içinde uzatılan büyüme çubukları gibi şimdiki tedaviler omurga aşılamasını geciktirmeyi amaçlamaktadırlar. Hastalığın çaresi değillerdir ve birçok potansiyel komplikasyonları vardır, mesela enfeksiyon, göğüste ve sırtta sertlik gibi. 

‘Kalıplama bu eğrilerin bazılarını düzeltebilen tek yöntem olarak kalıyor,’ diyorlar. 

Ama kalıplama tüm eğrilikleri düzeltmiyor ve bazı çocuklar hala VEPTR’nin büyüme çubuklarına ihtiyaç duyabilir. Bu çalışmadaki çocuklar arasında yüzde 10’dan biraz fazlasında eğriler kötüleşti ve ameliyata ihtiyaç duydular. Sanders gelecekteki araştırmasının bu çocuklar, daha büyük çocuklar ve büyük eğrilikleri olanlar için en iyi tedavi seçeneklerine odaklanmak olacağını söyledi.