Bazı insanlarda aldatma, aldığı kültürün, kişiliğinin doğal bir parçasıdır ve bunu kendine bir hak olarak görür. Bu durumun yaratıcılık eksikliği, kişilik gelişimindeki gerilikle ilgili olduğunu söylemek abartı olmayacaktır. Çünkü evlilikte sadık olamaya karar vermek, bunun sonuçlarına katlanmak ve evlilikle ilgili çaba harcamak zor bir iştir. Evlilikte sadık olmanın ahlaki açıdan bir erdem olup olmaması ayrı bir şeydir. Ancak evlilik ilişkisine sadık olmaya karar veren bir kişi, bu ilişkiye her şeyini akıtır. İyi günde de, kötü günde de dışarıda bir arayışa, bir teselliye, bir avunmaya yönelmez. Kırılabilir, küsebilir, duvar örebilir ancak yaşadığı ne varsa, eşiyle birlikte yaşar. Böyle bir tutum, ahlakın, erdemin ötesinde çok kuvvet isteyen ve bilinçli olmayı gerektiren bir şeydir. Ve kalbinde bu gücü bulamayanlara göre bir davranış biçimi de değildir. Sorunlardan kaçarak çözümü dışarıda arayan kişiler ise bu kuvvetten yoksun, psikolojik olarak güçsüz kişiliklerdir. Bu kişilerin bir kişiyle kalabilmeleri zordur. Çünkü bir kişiyle kalabilmek, her şeyden önce bir kendine güven sorunudur. Eşine güven sorunudur ve güvenli bir ortam yaratabilmekle mümkün olabilecek bir şeydir.