Bekaretin dünyanın her yerinde önemli bir olgu olduğu söylenemez. Bugün Avrupa ülkelerinde ve Teksas gibi kimi tutucu bölgeler dışında kalan Amerika bölgelerinde, 18 yaşına gelip de hala bakire olanlara anormal gözüyle bakılmaktadır. Türkiye açısından bakıldığı zaman, İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük kentlerde belli bir sosyo-ekonomik düzeye sahip olan, çocukları özel okullarda okuyan kesimlerde de bu kültür başlamıştır. Artık 13-14 yaşlarında bekaret kaybedilmektedir. Feodal veya prefeodal değerleri koruyan veya daha geleneksel olan toplumlarda bekaret önemlidir. İnsanlar açısından bekaret temizlik, ahlaklılık, namus gibi kavramları temsil eden bir şey olarak kabul edildiği için, erkek de evleneceği kadının bakire olmasına oldukça önem vermektedir. Ancak sosyo-kültürel düzey yükseldikçe bekarete atfedilen önem de gittikçe azalmaktadır. Hatta giderek kaybolmaktadır. Türkiye bu açıdan laboratuar işlevi gören bir toplumsal yapıya sahiptir. İçinde feodal, prefeodal, post feodal, yarı milli, milli ve postmodern bütün öğeleri taşımaktadır. Bu nedenle bekaret meselesine çok farklı bakış açıları mevcuttur.