Paragramatizm, gramer açısından doğru cümleler kuramamaktır. Paragramatizm, akıcı afazinin ve çoğunlukla Wernicke afazisinin özelliğidir.

Paragramatizm bazen “açık parafazi” olarak adlandırılır; ancak parafaziden farklıdır. Paragramatizm, kabaca “kelime salatası” ile aynı anlamdadır; bu durum konuşma üretiminden ziyade konuşmanın semantik (anlamsal) tutarlılığıyla ilgilidir.

Kleist, "paragramatizm” terimini 1916’da tanımladığından beri, bu sözcük, kişinin kendini düzensiz bir şekilde ifade etmesini belirtir ve bu durum, karışık ve yanlış sözcük düzeni, sözdizimi yapısı ve/veya gramer biçimiyle tanımlanır.

Birçok araştırmacı, hatalı sözdizimi yapısının (cümle birleşmeleri, karışmalar, kesilmeler) ifadenin sözdizimsel planının bir bozukluğundan kaynaklandığını düşünür.

Akıcı olmayan afazide, sözlü ifade genellikle agramatiktir (yani, gramatik olarak eksik ve/veya yanlıştır). Bunun tersine, akıcı afazide ifade genellikle gramer kurallarına uygun görünür, ama içerikte bozulmalar vardır. Akıcı afazide cümle yapılarında ve morfolojide (biçim) hatalar görülür; fakat bunlar sözcüklerin atlanmasından ziyade birbiri yerine kullanılması şeklindedir.