Yetişkinlerde bağlanma bozukluğu, başkalarıyla samimi, sevgi dolu bağlar kuramayan birinin duygusal bozukluğunu tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Bu bozukluk ya yakın ilişkilerin reddi ya da yakın ilişkilere sürekli talep olarak kendini gösterir. Yetişkinlerdeki bağlanma bozukluğunun birçok işareti başka durumlarda, örneğin borderline (sınır) kişilik bozukluğunda bulunan işaretlerle örtüşür. Samimiyetten kaçınan veya onu reddeden bağlanma bozukluğunun işaretleri arasında başkalarını aşırı eleştirme, tartışmacı davranış ve başkalarında öfkeyi kışkırtma bulunur. Bağlanma bozukluğu şiddetli ilişki ihtiyacıysa işaretler sahiplenmecilik, kıskançlık ve partnere aşırı bağlanmayı içerir.

Her türlü sevgi dolu ilişki olasılığını sürekli engelleyen davranış şekilleri yetişkinlerde bağlanma bozukluğunu gösterebilir. Bu davranışlar genelde yakınlığı önlemek için kişisel korunma mekanizmalarıdır. Spektrumun diğer tarafında, bir ilişki için baskın bir istek duyan kişinin bağlanma bozukluğu varmış gibi görünmeyebilir. Ama bu tür bir bozukluktan mustarip birisi bağlılıkları güvensizliğe karşı koymak için kullanıyordur ve bu kişilerin birçoğu sürekli yakınlık taleplerinin sonucu olarak partnerlerini kaybetme riskini alıyordur.

Dört ayrı bağlanma tarzı vardır: güvenli, korkulu-kaçınmalı, önemsemez-kaçınmalı ve kaygılı-dalgın. Bu tarzlardan ikisi, korkulu-kaçınmalı ve kaygılı-dalgın yetişkinlerde bağlanma bozukluğu olarak düşünülür. Korkulu-kaçınmalı olan kişiler ilişkilerden korkarlar ve soğuk, kayıtsız ve uzak davranarak kendilerini uzaklaştırırlar. Başkalarını uzaklaştırmak için tasarlanmış yıkıcı davranışlara girişirler. Kaygılı-dalgın olan kişiler partnerlerinden sürekli güvence talep ederler, partnerlerine kişisel alan tanımak istemezler ve durmadan partnerlerinin sadakatini sorgulayabilirler.

Teoride, bu güvenli ilişkilere girebilme becerisi çocukluk olaylarından kaynaklanır. İstismar edilen, terk edilen veya duygusal olarak uzak anne babaları olan çocuklar sağlıklı ilişki kurma sorunları yaşayarak büyüyebilirler. Arka arkaya koruyucu ailelerde yetiştirilen veya bir akrabadan başka akrabaya gönderilen bir çocuk, yetişkin olduğunda bir partnerin kalıcılığına güvenme ve inanma konusunda sorunlar yaşadığını keşfedebilir. Bağlanma sorunu olan yetişkinler, bağlanma sorunu olan yetişkinler yetiştirme riskine sahiptir.

Yetişkinlerde bağlanma sorununun tedavisi terapiyi ve bir psikiyatrla seansları kapsar. Genelde, terapi hem grup hem de bireysel rehberliği içerir. Terapistler, hastaların çocukluklarındaki travmatik olayları etraflıca ele alabilmeleri için rol yapma yöntemini kullanabilir. Hastanın bir partneri varsa partnerin de rehberlik seanslarına katılması istenebilir.