Bebeğin anne karnında öldüğü şüphesi varsa, her şeyden önce kesin ölüm tanısının konulması gerekir. Çünkü böylesi durumlarda, özellikle tecrübesizlik nedeniyle zaman zaman telafisi mümkün olmayan hatalar yapılabilmektedir. Örneğin bazen bebeğin kalp atışlarının olmadığı düşünülebilmektedir. Oysa çözünürlüğü yüksek bir ultrasonla bakıldığında kalp atışları tespit edilebilmektedir. Böylesi durumlarda bir doktorun veya radyoluğun da fikrini almak gerekir. Ayrıca bebeğin henüz çok küçük ve organlarının henüz olgunlaşmamış olmasından dolayı, hamileliğin erken aşamalarında da kalp atışları gözlenemeyebilir. Ancak 8. haftadan itibaren yanılma ihtimali ortadan kalkar. Çünkü bu aşamadan itibaren kalbin yeri net olarak görülebilir ve atıp atmadığı kesin olarak saptanabilir. Anne karnında bebeğin ölmesi halinde yapılması gereken öncelikli iş, anne adayını olumsuz sonuçlanan bu hamilelikten kurtarmaktır. Bu, hamileliğin 10. haftasına kadar olan durumlarda, vakum yoluyla gebelik kesesinin alınması şeklinde gerçekleştirilebilir. Bu işlemde anne adayı açısından herhangi bir risk yoktur. Anne karnında bebek ölümü 10 ila 20. haftalar arasında gerçekleştiyse, ilk olarak düşük yaptırıcı bazı ilaçlara ek olarak yine vakum yöntemiyle rahim içinin temizlenmesi gerekir. 20. haftadan itibaren ise yine düşük yaptırıcı ya da erken doğum yaptırıcı ilaçlara ek olarak suni sancı yöntemiyle bebeğin alınması gerekebilir. Plasenta rahim ağzı kanalını kapatmışsa veya bebek aşırı iriyse ve yan duruyorsa o tür durumlarda bebek yaşamıyor olmasına rağmen sezaryen gerekebilir. Fakat yine de çoğu durumda yaşamayan bebeği doğurtmanın en iyi yolu normal doğumdur. Çünkü ölen bir bebek için ameliyat riskini almanın bir anlamı yoktur. Bebek ölümü 10. haftanın öncesinde gerçekleşmişse anne adayı için zehirlenme riski hemen hemen yoktur. Eğer ölüm 10. haftadan sonra gerçekleşmişse, ancak bunun üzerinden bir hafta ve daha fazla bir süre geçtiğinde bebeğin anne adayını zehirlemeye başlaması söz konusu olabilir. Anne adaylarının en büyük korkularından biri olan bu risk, ancak hamileliğin ileri haftalarında artmaktadır.