Yemek yemek çok gelişkin, kompleks bir davranıştır. Yemeği ağza almak, yutkunmak, nefes almak gibi bütün davranışlar mükemmel bir koordinasyon içinde gerçekleşir.
Bunama hastalığında birçok şekilde motor bozuklukları ortaya çıkacağı için, hastanın hiç beklenmedik bir şekilde yemeğini üstüne dökmesi, ağız şapırdatma gibi durumlar ortaya çıkabilir. Bu aileleri mahcup edebilir, çok kızdırabilir. Oysa bu konularda çok sabırlı ve durumu kabullenici olmak gerekir.
Beynin doyum merkezleri vardır. Yemek yiyen insan bir süre sonra doyduğunu hisseder. Bazı yıkımlarda ve nörolojik hastalıklarda doyma merkezi bozulabilir. Dolayısıyla hasta durdurulmadığı zaman saatlerce yemek yemeye devam edebilir. Ancak bunlar özel tablolar, özel sendromlardır.

Yemeyi içmeyi unutabilir

Yediğini unutabilir ya da yemek yemesi hatırlatılmadığı zaman açlık çekebilir. Örneğin demans hastalarında su içmek çok unutulan bir davranıştır. Yaşlılarda su sıkıntısı çok ciddi komplikasyonlar yapabilir. Dolayısıyla bu insanların beslenme düzenlerinin de yakından izlenmesi gerekir.
Hastadan beklentileri, hastalığın bulunduğu evrelere göre çok iyi ayarlamak gerekir. Doktora danışmak, evde bakım yapan insanların çok iyi eğitilmesi sağlanarak bir yaşam planının yapılması gerekir.
Beslenme çok önemlidir. Çünkü beslenmede nörolojik olarak bazı bozukluklar olduğunda, yiyeceklerin soluk borusuna kaçması gibi zatürre ya da ölümle bitebilecek tablolar bile gelişebilir. Bunlar ileri evrelerde daha sık görülen durumlardır.