Çocuklarda her yaşın belli bir öğrenme konusu vardır. 2 yaş civarında, anne babaları tarafından olumsuz olarak nitelenen kimi davranışlar göstermeye başlarlar. Eşyaları sağa sola atarlar. Anne babanın koyduğu kurallara karşı çıkarak kendi koydukları kuralları uygulamak konusunda ayak direrler.

Anne ve babanın öncelikle çocuğun geçirdiği ve geçireceği yaş dönemlerini bilmeleri gerekir. 2 yaşında çocuklar inat konusunda çok yoğun adımlar atarlar. Eşyaları atma, bu dönemin özelliklerindendir. 3 yaşında çocuk kendi gücünü görmek için, vurma davranışlarına girmeye başlar. Bu süreç aslında karşılıklı kararlarla ilerler. Anne babanın, çocuğun davranışını olduğu gibi bırakması, nasıl olsa geçeceğini düşünmesi doğru hiçbir zaman doğru bir bakış açısı değildir. Bu davranışların geçici olması, ancak anne babanın ona yaptığı geri bildirimlerle, farkında olmasını sağlamasıyla mümkün olabilir. Anne baba, çocuğun hangi davranışlarından hoşnut olduklarını, onda hangi davranışları görmek istediklerini sözlü olarak ve beden dilini kullanarak öğretmelidirler.

3 yaşla birlikte çocuk sosyalleşir. Dış dünyaya açılma isteği en üst noktaya çıkar. Çocuk tercihler yapar. Anne babanın davranışlarından nelerin tercih edilen, nelerin tercih edilmeyen davranışlar olduğunu öğrenerek gelişir. Çocuk bir şeyi önce yapar, sonra çevrenin buna nasıl tepki verdiğine bakar. Bazı yanlışlar büyükler tarafından pekiştirilir. Buna yaptığı şeylere gülmek ve sevimli bulmak neden olur. Ama bu davranış yerleştiğinde çocuklara kızılır. Bu nedenle yetişkinlerin kendi tepki ve davranışlarına çok dikkat etmeleri gerekir.