Çocuğun dersi sevmemeyi arkasına sığınacak bir bahane haline getirmesi, aile içinde kabul gören bir davranış olmamalıdır. Çocuklar çok farklı yeteneklere sahip oldukları için, farklı derslerden hoşlanabilir, farklı derslerde çok daha başarılı olabilirler. Ancak sadece yeteneğin ve konuyu sevmenin başarı için yeterli görülmesi, çalışmanın önemini küçültücü bir tutum olacaktır. Eğer bu tutuma pirim verilirse, okulu, dersi, öğretmeni sevmediğini öne süren çocuğun motivasyonu iyice düşecektir. Böylece çocuk çalışmamak için sevmemeyi bahane edebilecektir.

Çocuğa sınıfı geçecek kadar not almasının yeterli olacağı bazı durumlarda söylenebilir. Ama genel kural olarak bu tutumun benimsenmemesi gerekir. Genel olarak dersi sevmese de konsantre olabilmesi, o sıkıntıyı taşıyabilmesi, haz alma duygusunu erteleyebilmesi, çocuğun gelişimi için önemli bir becerinin kazanılması anlamına gelir. Önemli olan çocukla her zaman iyi bir iletişim kurabilmektir. Onu dinlemek, dersi neden sevmediğini anlamak, çalışma dinamiklerini onunla birlikte çözümlemek çok önemlidir. Çocuklar küçük diye, onlarla böyle bir ilişki kurmaktan kaçınmak doğru değildir.