İdeal güzellik dediğimiz şeyi; kültür, din, gelenek, görsel çekicilik ve genetik tepkimenin sürekli değişen bir ürünü olarak tanımlayabiliriz. Tarih boyunca olduğu gibi günümüzde de, çoğunluk ya da güçlü kişiler tarafından belirlenen ve kabul gören normların dışında kalan görünüşler, genellikle ayrımcılığa uğruyor. Yaşlılık ya da genetik yapı dolayısıyla kendi görünüşlerini çekici bulmayanlar, ya seçeneklerini kısıtlamak zorunda kalıyor ya da görünüşlerini değiştirmek için aşırı tehlikeli operasyonlara başvuruyorlar.

Hiç şüphesiz birçoğumuz “Herkesin güzellik anlayışı farklıdır” fikrini benimseriz; ayrıca biliriz ki alışkanlık, muhabbeti ve samimiyeti de beraberinde getirir. Annesiyle iyi anlaşan erkek çocukları ya da babasıyla iyi geçinen kız çocukları çoğunlukla gelecekteki eşlerinde de ebeveynlerinde sevdikleri belirli özellikleri görmek isterler. Kişilik özellikleri, olası sevgiliniz hakkındaki görüşünüzü tamamıyla değiştirebilir. Karşınızdaki “mükemmel” bir dış görünüşe sahip olsa bile asabiyet, gelişmemişlik ve zeka eksikliği gibi olumsuz tavırlar sergiliyorsa bir anda sizin için “çirkin” bir görünüşe dönebilir. Diğer taraftan, fiziksel olarak çekici olmayan kişiler, sıcak ve samimi kişiliğiyle sizi etkileyerek gözünüze “güzel” görünebilir.

Belki bir gün, biz de toplum olarak vücutlarımızı değiştirmeye çalışmak yerine dış görünüşle ilgili saplantılı düşüncelerimizi değiştirebiliriz. Belki de yaşlılık, Fransız oyun yazarı Racine’nin sözlerinde hayat bulur ve kırışıklıklarımızı dolu dolu yaşanmış bir hayatın kanıtı olarak görüp onlar için “serüvenlerimizin izleri” diyebiliriz.