Nedir?

İnsanların tıbbi bakıma başvurmalarının en yaygın nedeni ağrıdır. Doktorlar ağrıyı gidermek için çok farklı ilaçlar reçete edebilir. En güçlü ağrı giderici ilaçlara narkotikler denir.

Tıbbi problemler dolayısıyla narkotiklerin reçete edilmesinin en büyük sebebi ağrıyı gidermektir. Bunlar genellikle daha az güçlü veya daha az etkili ağrı gidericilerle birlikte reçete edilirler.

Ne var ki insanlar narkotikleri narkotiklerin ağrı giderici uygulamalarının haricinde kendilerini iyi hissetmek için kullandıkları zaman narkotik kullanımı istismar olarak görülür.

• Morfin ve haşhaştan doğal olarak çıkarılan (kodein gibi) maddelere uyuşturucu ilaçlar denir. Eroin ve methadon gibi uyuşturucular yarı sentetik ilaçlardır. Bazı eczalar, örneğin endorfin, vücutta doğal olarak meydana gelir ve morfin benzeri bir etki yaratır. Afyonlu ilaçlar, sentetik eczalar, yarısentetik ilaçlar ve vücut tarafından doğal olarak üretilen eczalar afyonlu ilaçlar veya narkotikler denilen ilaç grubunu oluşturur.
• En yaygın olarak istismar edilen narkotik eroindir. Diğer narkotikler methadon, meperidin, morfin, kodein, hidromorfon, fentanil, hidrokodon ve oksikodonu içerir.

Narkotiklerin eczacılıkta birçok faydalı ağrı giderici uygulaması vardır. Bunlar kanser gibi kronik hastalıkları olan insanların ağrılarını gidermek için kullanılmakla kalmaz, ayrıca operasyon sonrası ağrıları gidermek için de kullanılırlar. Doktorlar ayrıca korneal abrasyon (gözde saydam tabaka aşınması) böbrek taşları, kemik ağrıları gibi ağrılı akut kondisyonlar için de narkotikler reçete edebilirler.

İnsanların narkotikleri sadece ağrı kontrolü için kullanmaları halinde, onlara bağımlı veya düşkün olmaları ihtimali yoktur. Bir hastaya ağrı bilincini azaltmaya yetecek, ancak öfori halini yaratmayacak dozda ilaç verilir.

Düşkünlük ile bağımlılık arasındaki fark

Narkotiklerin tıbbi kullanımında amaç uygun ağrı giderme yönetimidir. Bu yüzden hastalar veya sağlık uzmanları narkotiklerin etkili ağrı giderici olarak kullanılmasını istismar edecek bir bağımlılık korkusu taşımamalıdır. Düşkünlüğü bağımlılıktan ayırmak önemlidir.

• Uzun bir süre boyunca afyonlu ilaçlarla tedavi gören insanlarda ağrıyı dindirmek için daha fazla doz gerekebilir. İlaca karşı bir tolerans geliştirebilirler ve ilacın aniden kesilmesi halinde yoksunluk belirtileri tecrübe edebilirler (bu düşkünlüktür).
• Afyonlu uyuşturucuları ağrı gidermeyle ilgili olmayan amaçlar için kullananlarda bağımlılık takıntılı ve öz yıkıcı olan bir narkotik istismarıdır. 
• Şartlar izin veriyorsa, çok uzun bir dönem boyunca tıbbi amaçlarla narkotik kullanan insanlara verilen doz, yoksunluk belirtilerini önlemek için birkaç haftaya yayılan bir süreç içinde yavaş yavaş azaltılmalıdır. Narkotik kullanmayı bıraktıktan sonra ağrısı olmayan insanların tekrar narkotiklere dönmesi veya narkotik istismarcısına dönüşmesi çok nadirdir. Kısa dönemli tıbbi kondisyonlar için kullanılan narkotikler bir vazgeçirme sürecine ihtiyaç duymazlar, çünkü kısa süreli kullanım ancak çok nadiren ters etkiler yaratmaktadır.