Ailelerin çocuklardan büyük beklentilerinin olması ve aşırı motivasyon çok riskli bir durum yaratır. Böylesi bir durumda, başarısızlığın en küçük belirtisi bile çocukta yoğun kaygıların oluşmasına neden olabilir. Anksiyete denilen kaygı ve bunaltı ile performans arasında doğrudan bir ilişki vardır. Bunun yanı sıra, hiç başarı beklentisinin ve motivasyonun olmadığı bir durumda da, çocuk çalışmayı bir değer olarak görmeyebilir. Ölçülü bir beklentinin olduğu bir ortamda, çocuğun dikkatini yoğunlaştırması, çalışması ve başarı oranının artması daha olasıdır. Fakat beklentinin çok aşırı olduğu ortamlarda, başarısızlığın düşüncesi bile çok korkutucu hale gelir. Bu korku, kişinin biyokimyasını etkileyerek kaç ve savaş moduna sokar. Bu yüzden çalışmak ve başarmak için gerekli olan yaratıcı ve esnek düşünme kabiliyeti azalır. Aşırı beklenti çocuğu strese soktuğu için, onu rahatlatmak ve biraz da kendi haline bırakmak gerekir.