Çocuklarda kalıcı korkuların oluşmaması için ebeveynlerin yapması gereken çok önemli bazı şeyler vardır. Öncelikle çocuk bir şeyden korktuğunu söylediğinde, ortada korkacak bir durum olmadığını söylemek, kocaman çocuk olduğu halde korktuğu için onu ayıplamak, erkek çocukların korkmayacağını söylemek gibi çocuğun duygusunu reddedici tutumlardan kaçınmak gerekir. Çocuk bir şeyden korktuğunu söylediği zaman, onu yorum yapmadan, endişeli bir ifade takınmadan, sakin bir tarzda dinlemek önemlidir. Çocuğa nelerden korktuğunu saymak yanlış bir tutumdur. Ya da çocuk hakkında zaten şunlardan korkar tarzı tanımlamalar yapmak, özellikle okul öncesi çocukluk döneminde, çocuğun tanımlamalara uygun bir kişilik yapısı geliştirmeye müsait olmasından dolayı, kaçınılması gereken davranışlardır.

Çocukta korkuya ya da kaygıya benzer bir durum oluştuğu zaman bunu pekiştiren tutumlardan sakınmak gerekir. Örneğin çocuk gece uyanıp annesini çağırdığında,  annenin hemen fırlaması, ışığı yakması, korkulacak bir şeyin olmadığını söylemesi, çocukta olmayan bir karanlık korkusunun oluşmasına neden olabilir. Yanı sıra durup dururken bu durumun tanımlanmasına ve pekişmesine yol açabilir.

Çocukların belli davranışlarını değiştirmek ya da yapmaları istenen bir şeyi yapmalarını sağlamak için ebeveynleri tarafından korkutulması, çocukta sadece o olay ya da durum karşısında korku geliştirmekle kalmaz. Aynı zamanda gerçek korku durumunun oluşmasına da neden olur. Dolayısıyla çocukları herhangi bir olay ya da durumla korkutmamak çok önemlidir.