Psikolojide logore (Yunanca ‘sözcük’ anlamında logos ve ‘akmak’ anlamında rhoia’dan logorrhoia) tutarsız konuşkanlıkla sonuçlanan, bazen akıl hastalığı olarak sınıflandırılan bir iletişim bozukluğudur. Logore afazi, talamusta lokalize kortikal lezyonlar, mani veya en tipik olarak katatonik şizofreni gibi çeşitli psikiyatrik ve nörolojik bozukluklarda bulunur.

Logoreye örnekler monoton bir şekilde ya başkalarına veya daha çok kendi kendine konuşmak veya mırıldanmayı içerebilir. Bu, belirli sözcüklerin veya deyimlerin çoğunlukla tutarsız bir şekilde tekrarlanmasını içerebilir. Logorenin sebepleri pek iyi anlaşılmadan durmaktadır ama dile ilişkin oldukları bilinen frontal lob yapılarında meydana geliyor gibi görünmektedir. Örneğin, çok çeşitli nörolojik durumlarda duygusal değişkenlikte olduğu gibi klinik yönetim ve araştırma çabalarında diğer belirtiler öncelik alır. Diğer belirtiler arasında aşırı konuşma, herhangi bir mantığı veya sebebi ortadan kaldıran sözcükler, diğer insanları rencide edebilecek sözcükler ve işitenlerin amaçlananın dışında anlam verebileceği rastgele sözcükler bulunur.

Logore kafiyeleme veya kelime oyunu yapma gibi müphem bağlantılarla konudan konuya ‘uçuşkan’ geçişle tanımlanan konuşma baskısıyla karıştırılmamalıdır. Logore altta yatan bir hastalığın belirtisidir ve tıp uzmanlarınca tedavi edilmelidir. Logorenin birkaç olası sebebi ilaçlara iyi yanıt verir.