Osteopati ve ortodoks tıbbı ortak bir çok noktaya sahiptir. Her ikisi de kliniksel metotların araştırılmasında olduğu gibi anatomik ve fizyolojik bilimsel bilgileri kullanırlar. Bu anlamda benzer dillere sahiptirler. Buna rağmen en büyük farklılık ise hastalara verilen değer ve tedaviye bakış açılarıdır.

Genel bir kural olarak, ortodoks tıp görüşü problemin sonucu üzerine yani sadece hastalık üzerine odaklanır. Tedavideki amaç ilaç vererek veya ameliyat ederek dengeyi düzeltmektir.

Osteopat ise uzun zamandır görülen fonksiyon bozuklukları üzerine odaklanır. Bu yapı ve görev arasındaki değişikliği gösteren olay zincirini anlamaya çalışan bir sıradır ve var olan şikayetle sonuçlanır. Osteopat hastayı pariyetal, cranio-sakral ve visseral açılardan değerlendirir. Osteopatik disfonksiyonun tanımını yapar. Tedavi önceliğini tespit ettikten sonra uygulamayı gerçekleştirir. 

Uyguladığı tedavi teknikleri öncelikli olarak ağrıya yönelik değildir. Ağrıya sebep olan disfonksiyona yöneliktir. Bu disfonksiyon çoğunluklada ağrılı bölgeyi etkileyen diğer yapılardan kaynaklanmaktadır. Problemi düzelttiğimizde vücudun kendi kendini iyileştirme mekanizması devreye girecek ve kendi hastalığını tedavi edecektir. Alıntıdır