Akut dağ hastalığından korunmak için bir tırmanıcının ilk gece konaklama yüksekliği 2500 metreden daha az olmalıdır. 3000 metreden yukarı yüksekliklerde konaklama yerinin yüksekliğindeki artış günde 300 metreyi aşmamalıdır. Basit ama temel bir kural, nerdeyse her durumda ciddi yüksek irtifa hastalığından korunmaya yardımcı olacaktır: Eğer bir kişi yüksek irtifa hastalığının herhangi bir belirtisini yaşıyorsa bütün belirtiler geçene kadar konakladığı yüksekliği ne artırmalı ne de azaltmalıdır. Bu kuralı uygulamamak basit akut dağ hastalığının ölümcül olabilecek yüksek irtifa akciğer ödemine veya yüksek irtifa beyin ödemine dönüşmesine neden olabilir. Yüksek irtifa hastalığı türlerinin tedavileri aşağıdaki gibidir:

• Akut dağ hastalığı (ADH): Daha yükseğe çıkmayın ve dinlenin. Belirtiler genelde kendiliğinden geçer ama ADH olan insanların oksijen takviyesine ihtiyaçları olabilir. Eğer reçete edilmişse asetazolamid (idrar söktürücü bir etken madde) sıvının tutulmasını en aza indirecek, asetaminofen veya aspirin baş ağrılarını geçirecektir. 
• Yüksek irtifa akciğer ödemi (YİAö): YİAö olan bir tırmanıcı dinlenmeli, takviye oksijen almalı ve derhal irtifa kaybetmelidir. Ciddi vakalarda eğer reçeteye yazılmışsa nifedipin almak kurtarıcı olabilir ama irtifa kaybının yerini tutmaz.
• Yüksek irtifa beyin ödemi (YİBö): YİBö olan bir kişi takviye oksijen almalıdır ve derhal irtifa kaybetmelidir. Beynin şişmesini azaltmak için deksametazon kullanılır. Kişinin bir Gamow çantasına (irtifa kaybında olduğu gibi tırmanıcının üzerindeki hava basıncını arttıran bir çanta) konmasına veya başka bir basınç odası tedavisine ihtiyacı olabilir. Ancak bu tedavi irtifa kaybının yerini tutmaz.