Çocuğun kendine güvenebilmesi için, öncelikle başkalarına güvenebilmesi gerekir. Bu ise, 0-3 yaşta ağlatılmadan büyütülen çocuklarda olur.
Çocuğun gönderileceği anaokulunun öncelikle hangi yaş grubunu kabul ettiği öğrenilmelidir. Yanı sıra hangi sınıfların olduğu sorulmalıdır.
Kuşkusuz başkaları istediği için çocuk sahibi olmak doğru bir tutum değildir. Başkalarının görmesi, mutlu olması için çocuk yapılmaz.
Her bireyin tıpkı parmak izleri gibi yaşamları da farklılıklar gösterir. Bireylerin ihtiyaçları, geçmişleri, hikâyeleri, vizyonları, hedefleri, duygusal olgunlukları gibi olgular farklı farklıdır.
Eşlerin sahip oldukları temel değerlerde farklılık olması halinde, çocuğun dünyaya gelişi bu konulardaki sorunların çok daha ciddi boyutlarda yaşanmasına neden olacaktır.
Çiftlerin, Çocuk hele bir doğsun çaresine bakarız anlayışı, sadece kaderci değil aynı zamanda çok cahilce bir anlayıştır.
Çiftlerin evliliklerinin ilk yıllarında çocuk sahibi olup olmamaları, birbirlerini ne kadar yakından tanıdıklarıyla ilişkili bir durumdur.
Çocuk sahibi olmanın ne anlama geldiğini daha önce düşünmemiş olan çiftler, özellikle bu konuda bilgi ve bilinç eksikliği de varsa, çocuk sahibi oldukları zaman mutlaka sorun yaşayacaklardır.
Çocuk olsun ya da olmasın, insanlar yeni sorunlar ve fırsatlarla her güne yeniden uyum sağlanmak zorundadır.
Kadınlar hem kariyer hem de çocuk yapabilirler ve zaten yapmaktadırlar. Ancak bu son derce zor bir süreçtir. Bu konuda önemli olan birkaç nokta vardır.