Stephen Hawking’in çok özel bir insan olduğu konusunda pek şüphe yok. Bilim dünyasınca Einstein’dan sonra gelen en parlak teorik fizikçilerden biri olarak değerlendiriliyor. Cambridge Üniversitesi’nde Matematik ve Teorik Fizik Profesörü olan Hawking bilimsel değerinin yanısıra tıbbi açıdan da özel bir portre çiziyor. 70 yaşındaki Stephen Hawking’e 1963 yılında henüz 21 yaşındayken Motor Nöron Hastalığı teşhisi konmuştu. Shephen Hawking’de ise hastalığın Lou Gehrig hastalığı veya amiyotrofik lateral skleroz da denen bir çeşidi var ve bu teşhis konan insanların sadece %5’i teşhisten 10 yıl sonra hayatta oluyor. Çoğunluk ise teşhisten sonra birkaç yıl içinde hayatını kaybediyor. Stephen Hawking ise neredeyse yarım yüzyıldır kas sinirlerine zarar veren bu hastalıkla birlikte yaşadı. Bu da tıbbi olarak çok çarpıcı bir durum. Stephen Hawking ise bu konuda şunu diyor: “ Hastalığım normalden yavaş ilerlediği için şanslıyım. Bu da asla umudu kaybetmemek gerektiğini gösteriyor. Sık sık bu hastalıkla yaşamakla ilgili ne hissettiğimi soruyorlar. Çok da bir şey hissetmiyorum. Mümkün olduğunca normal bir hayat sürmeye ve durumumu ve yapmamı engellediği şeyleri düşünmemeye çalışıyorum ki böyle çok da fazla bir şey yok” Hastalık %5 oranında genetik olarak geçerken vakaların kalan %95’inin sebebi belirsiz kalıyor. Profesör Hawking ilk belirtileri 21 yaşında yaşamaya başlamış. İlk önce bazı sakarlıklar, düşmeler, tökezlemeler olarak ortaya çıkan hastalık yıllar içerisinde ilerlemiş ve sonunda Profesör Hawking tekerlekli sandalyeye bağımlı hale gelmiş. 1985’te geçirdiği zatürre sonucu nefes borusu ameliyatı olmak zorunda kalmış. Zatürre çoğu Motor Nöron hastasını öldürse de Prof. Hawking direnmiş ama geçirdiği ameliyatla sesini kaybetmiş. Bir süre sadece bir alfabe tahtasında istediği harf işaret edilince kaşlarını kaldırarak iletişim kurabilen Hawking, daha sonra Walt Woltosz’un geliştirdiği Equalizer bilgisayar programı sayesinde elindeki bir düğmeyle kelimeleri ekrandaki özel menülerden seçebilmeye başlamış. Bilgisayar da bu seçimleri seslendirebiliyor. Hawking’in bu konudaki tek sıkıntısı Amerikan aksanıyla konuşuyor olması. Şimdilerde ise sesini kaybetmesi beklenen hastalar kayıtlar yaparak ileride mekanik bir ses yerine yine kendi sesleriyle iletişim kurabiliyorlar. Uzun yıllardan beri neredeyse bütünüyle felç olan Profesör Hawking’e göre tanınmasında engelliliğinin etkisi var. “İnsanlar durumumla uğraştığım şeyler arasındaki tezattan etkileniyorlar. Engelli dahi denen kategoriye giriyorum. Engelli olduğum kesin ama dahi olup olmadığım tartışılır.”