Daha önceki gelişme aşamalarını iyi tamamlamış olan, panik atak, obsesyon, depresyon gibi ruhsal sorunlar yaşamayan bir çocuk, ergenlik dönemini kendi kendine ve hiçbir soruna yol açmadan atlatabilir.

Ancak ergenlik, genellikle çocukların desteğe ihtiyaç duydukları bir dönemdir. Aslında bu desteği vermek çok da zor değildir. Anne ve babaların sadece, ne olursa olsun yanında olduklarını çocuğa hissettirmeleri gerekir. Fakat anne babalar, çocuğa bir şey olursa kaygısıyla bu dönemde çok telaşlı ve panik halinde olurlar. Bu telaş, onların hatalı hareketler yapmalarına neden olabilir.

Oysa yapılması gereken tek şey, çocuğa hep yanında olduğunu ifade etmektir. O zaman çocuk bir sıkıntısı olduğunda gelip anlatacaktır. Ama ebeveynler çocuğa bağırıp çağırırsa, çocuk rahatlıkla yalan söyleyebilir ve kontrol dışına çıkabilir. Çünkü çocukların en kolay yalan söyledikleri dönem bu dönemdir.