Parmak emme birçok bebekte görülebilen doğal bir davranıştır. Yeni doğanları annelerinin memelerinden süt almak için emmeye iten normal bir dürtünün sonucudur. Aslında, parmak emmenin rahimde başlaması yaygındır. Bazı bebekler bunu sadece ara sıra yaparlar ve küçük yaşta bırakırlar, bazı çocuklarsa erken çocuklukta devam ederler. Erişkin parmak emme pek yaygın değildir ve genelde doğal alışkanlık asla bırakılmadığı için meydana gelir.

Erişkin başparmak emme sebepleri değişir ama birçoğu sadece alışkanlıktan kaynaklanır. Çocukken bırakmadıkları için davranış zamanla daha yerleşik hale gelir. Bu kişiler parmaklarını emmekten güçlü bir sakinlik ve yatışma etkisi aldıklarını bildirme eğilimindedir. Genelde stres için bir baş etme mekanizması olarak kullanılır, sıklıkla yaşamın zor dönemlerinde meydana gelir. Bunu doğal bir uyku yardımcısı olarak da kullanabilirler. Diğer benzer alışkanlıklar gibi, belli yerler ve şeylerden tetiklenebilir. Erişkin parmak emmenin küçük bir yüzdesi ciddi bir psikiyatrik bozukluğun etkileriyle ilişkilidir.

Çocuk altı ila sekiz yaşına erişene kadar parmak emmeyle ilgili ciddi tıbbi kaygılar yoktur. Bu, kalıcı dişlerin çıktığı zamandır. Bu alışkanlık potansiyel olarak çapraz kapanma veya tavşan diş gibi diş şekil bozukluklarına yol açabilir ve bu sorunlar hafiften çok şiddetliye kadar değişebilir. Ne var ki, parmaklarını erişkinlikte emmeye devam eden birçok kişi ilişkili diş sorunları yaşamaz. Meydana gelip gelmemesi emerken dişlerde ne kadar baskı olduğunun yanı sıra ne kadar uzun ve ne kadar sık yapıldığına da bağlıdır.

Genelde, toplum parmak emmeyi çocuksu veya olgunlaşmamış olarak görür. Bu damga, erişkinlikte parmak emen birçok bireyin parmak emmeyi yalnız veya güvendikleri insanlarla oldukları zamanlarla kısıtlamalarına neden olur. Anne babalar ve başka çocuklardan ısrar veya alay şeklindeki toplumsal baskıdan dolayı genelde geç çocuklukta davranışı saklamaya başlarlar. Ama bu alışkanlığı çocukluk deneyiminden sonra sürdüren birçok insan olası utançtan başka olumsuz etki yaşamaz. Yetişkin parmak emme genelde bireyin olgunluk düzeyi ve hayattaki başarı derecesiyle ilişkisizdir.

Bu olumlu bir his olduğu için ve genelde gizlilik içinde yapılabileceği için birçok bireyin parmak emmeyi bırakma arzusu yoktur. Ne var ki, bazı kişiler bazen davranışın öz saygılarını azalttığını keşfettikleri için bırakmaya karar verir. Bilişsel davranış terapisi ve özel bir diş cihazı bunu bırakmakta zorlananlara yardımcı olabilir. Eğer parmak emme altta yatan kaygı sorunlarıyla ilişkiliyse psikiyatrik ilaçlar reçete edilebilir.