İnsan her zaman öğrenen bir canlıdır. Çocukluk çağından itibaren hafızanın geliştirilmesi, aslında belli stratejiler oluşturmaya da dayanır.
Bunun beyinde nöronlarla bağlantılı bir takım karşılıkları da vardır. Kişi beynini nasıl çalıştırırsa, beyindeki sinir sistemi de o şekilde yapılanır. Dolayısıyla hafızanın çalıştırılması, buna yönelik eğitimin verilmesi, hafızanın gerçekten yeterli ve güçlü olmasını sağlayabilir.
Kimi hastalıklar söz konusu olduğunda, örneğin Alzheimer hastalığının erken dönemlerinde, isim hatırlama güçlüğünü yenmek için bir takım bulmaca egzersizleri yapılabilir. Ama bunu hastayı bunaltıp sıkmadan yapmak, bir ölçü olarak konulmalıdır.

Bulmacayı kim çözer?

Herkes bulmaca çözmeye meraklı olmayabilir. Ya da bunun gerektirdiği eğitime sahip olmayabilir. Dolayısıyla herkese bulmaca çözdürmeye çalışmanın anlamı yoktur.
Bulmaca çözme tarzındaki bellek paradigmalarının uygulanmasının daha çok işe yaradığı durumlardan biri, unutkanlığa yol açabilen rahatsızlıklardan biri olan kafa travmalarıdır.
Kafa travmaları daha çok gençlerde ve kazalar sonrasında ortaya çıkar. Bu travmaların bazılarında ciddi unutkanlık ve dikkat dağınıklığı sorunları ortaya çıkabilir. O zaman bu tür teknikler, onlarda çok işe yarayabilir.