Hamileliğin normal doğum için uygun olup olmadığına karar vermek için, 34 ila 36. haftalar arasındaki süre beklenir. Çünkü o zaman bebeğin aşağı yukarı kaç kilo doğacağı belli olur. Pelvis muayenesi denilen çatı muayenesi yapılır. Bu muayenede her şey yolunda giderse, anne adayı normal doğum yapabilir demektir. Ancak bu tespit, anne adayının mutlaka normal doğum yapacağı anlamına gelmez. Çünkü son ana kadar yaşanacak gelişmeler sonucunda bu sezaryen doğuma dönebilir. Örneğin doğum ilerlemeyebilir, bebek sıkışabilir, kalp atışları azalabilir. Bu nedenle bebek gövdesi dışarı çıkana kadar, sezaryenden kesin kurtulmak diye bir şey söz konusu değildir. Durum teorik olarak böyledir. Ancak doktorlar, normal doğum yapamayacak olanları aşağı yukarı tespit etmektedirler. Normal doğumun kesinlikle mümkün olmadığı durumlar, bebeğin yatay durması, bebeğin plasentasının doğum kanalını tıkamış olması ve bebeğin aşırı iri olmasıdır. Bu gibi hallerde normal doğumu denemeye bile gerek yoktur çünkü mümkün değildir. Bunun dışında, örneğin bebeğin ters durması gibi durumlarda biraz risk alarak normal doğum yapılabilir. Ama ilk doğum olup da bebek ters duruyorsa, burada sezaryen daha uygun bir yöntemdir. Normal doğum da mümkün olmakla birlikte sezaryenin tercih edilmesinde fayda vardır. Çoğul gebeliklerde bebeğin pozisyonu uygunsa normal doğum olabilmekle birlikte, genellikle sezaryen gerekebilir. Eğer doğum çok fazla uzamışsa, bir şeyler yolunda değildir ve normal doğumu zorlamamak yararlı olabilir. Pelvis yani çatı darlığı, bebeğin yan durması, bebeğin plasentasının doğum kanalını tıkaması gibi durumlar hariç, normal doğumlar yapılabilir. Ancak kesinlikle normal doğum yapılabilecek ya da kesinlikle normal doğum yapılamayacak durumların sayısı çok azdır. Burada asıl olan doktorun değerlendirmesi ve buna göre bir karar vermesidir.