2-3 seneden beri garip duygular hissediyorum bir iki kere psikoloğa gitti depresyon dediler duygularımıda tam olarak toplayamıyodum aktaramıyordum ama şimdi toparlıyabiliyorum Sanki havada uçan bir kağıt parçasıymışım gibi bomboş hissediyorum kendimi. Duygularım yok oldu tamamen şu anda sanki yok gibi birşeyim. Bedenimin içi yokmuş gibi kalbim yokmuş gibi resmen. Kafamın içi bomboş gözlerim boşuna bakıyormuş gibi. Birşeyler yapiyorum sanki kendi irademle değil de kendiliğinden yapıyorum bunları aglayamiyorum sevemiyorum kimseye karşı br duygum yok sanki duygularım yok oluş gibi yaşadığım yerde bir yere giderken otomatikte gider gibiyim aklımda düşüncelerle gidiyorum yola bakan gözler kendi iradem ile değiyde otomatik bakıyormuş gibi birde çok aşırı hayal kuruyorum lütfen yardım edin okuduğunuz için teşekkür ederim
Hocam merhaba.Bende bazı sorun diye tabir ettiğim sıkıntılar mevcut.Ben her zaman benim dediğim olsun istiyorum.Olmadığında ise çok büyük tepkiler verip sinirleniyorum.Bazı zaman krizlere magruz kalıp kendime ve karşımdakilere unutulmayacak zararlar ve sözler sarfediyorum!Kendi kişiliğimden farklı biri olduğumu daha iyisi oldugumu ve bende iyilerine düşman oldugumu hissediyorum anlaşamadığımı kıskandığımı düşünüyorum.Örneğin farklı bir ortamda yani arkadaş ortamında benden üstününü gördügümde neşeli olamıyorum nasıl onu geçebilirim diye kıskançlıklar içine giriyorum.Ama bir ortamda benden üstününü göremediğimde çok neşeli bir hale bürünüyorum aslında kendime güveniyorum fakat bazen oluyoki kendimi en dipte görüyorum.Herşeye takıntılı bi hale geldim!Aile ortamım küçük yaşlarımda pek parlak değildi.Annen babam boşanmış bana babannem ve dedem bakmış bu yaşa getirmişti.Okumamıştım çalışmayı sevmezdim ve bi çogu kez assagılanmıştım.haklarını yiyemem fakat dedigim gibi parlak bir aile yasamım yoktu.Birde arkadaş ortamım kısıtlı az arkadasım dostum var.Bana yakın olmaya calısan arkadaslarımdan suphe duyuyorum param içinmi benimleler arabam var diyemi bi çıkarımı var acaba diye diye arkadasta edinemiyorum.Sevgilim var 1 bucuk sene oldu cogu kez az olur mılyonlarcakez ona etmedigimi bırakmadım.Anlattıklarımla sınırlı degil daha bi çogu şey var ama ben bunları aşmak istiyorum kendimi kendim oldugum için sevmek istiyorum.Şimdiden teşekkürler
Merhaba, 2008 doğmlu oğlum yaz okuluna başlaıktan sonra davranşlarında değişmler başladı. - okula gitmek istememek -anlamsız ağlamalar -kullanılmayn eşyalarını attırmmak daha da artan bir şekilde vücudundaki deri parçalarını biriktimek -burun pisliğini sildirmemek ve sildiği peçeteleri biriktirmek bu konularla ilgilli sürekli soru sormak ve konuşmak -ellerini ya sürekli açık tutmak yada birbi rine kenetlemek -küçücük bir taşı evin iinde kaybedip evi temzlemeye izin vermemek -arkadaşları ile bahçeye çıkmayı bıraktı - konuşulan sözleri geri sardırıp hatırlatmaya çalışmak - sabah uyanır uyanmaz dünki sorunlar için ağlamk 15 gündür artarak devam ediyor kursa göndermeyi bıraktım.artık kendinide benide çok bunalttı.konuşarak ve görmezden gelerek çözüm bulamadım doktara götüreceğim.yardımcı olursanız sevinirim.
Herhangi bi tartismada kendime hakim olamayip once nefes alisverisim sonra daralmalar ve kendime hakim olamadan bilincsiz sekilde kendime ve cevreme zarar veriyorum.5 kere snir krizi gecirdim.Ikisinde kendime kesici aletlerle zarar verdim ve bu sirada kafami yerlere duvarlara vurup kendime vuruyorum bilincsiz sekilde. Bu durum karsisinda ne yapmam gerekir yardimci olursanz sevinirim. Iyi calismalar