2-3 seneden beri garip duygular hissediyorum bir iki kere psikoloğa gitti depresyon dediler duygularımıda tam olarak toplayamıyodum aktaramıyordum ama şimdi toparlıyabiliyorum Sanki havada uçan bir kağıt parçasıymışım gibi bomboş hissediyorum kendimi. Duygularım yok oldu tamamen şu anda sanki yok gibi birşeyim. Bedenimin içi yokmuş gibi kalbim yokmuş gibi resmen. Kafamın içi bomboş gözlerim boşuna bakıyormuş gibi. Birşeyler yapiyorum sanki kendi irademle değil de kendiliğinden yapıyorum bunları aglayamiyorum sevemiyorum kimseye karşı br duygum yok sanki duygularım yok oluş gibi yaşadığım yerde bir yere giderken otomatikte gider gibiyim aklımda düşüncelerle gidiyorum yola bakan gözler kendi iradem ile değiyde otomatik bakıyormuş gibi birde çok aşırı hayal kuruyorum lütfen yardım edin okuduğunuz için teşekkür ederim
merhabalar, bende yürüyen merdiven korkusu başladı. aşağı inerken o ilk adımı birine tutunmadan atamıyorum. daha önce böyle bir korkum yoktu iki senedir var. ve başıma bununla ilgili hiç bir olayda gelmedi. araba kullanma ve deniz korkumuda atlatamıyorum. nefesim kesiliyor ve bütün vücudum titriyor. ne yapmam lazım hangi branştan destek almam lazım teşekkürler
18 yaşında lise son öğrencisiyim. Kimseye güvenemiyorum. Basit önemsiz şeyleri kafama takabiliyorum. Dıştan enerji dolu biri gibi görünüyorum ama içimi kimse bilmiyor çünki paylaşamıyorum. Size yazmak istedim en azından bana yardımcı olabileceğinizi düşünüyorum. Olgun bi kızım yaşıma göre. Neyin ne olduğunu ayırt edebilecek kadar akıllı olduğumu biliyorum. Bazen insanlara karşı ani çıkışlarım ters tepki verişlerim olabiliyor. Karaktersiz değilim ama bazen kendimi tanıyamıyorum. Acaba bibolar bozukluk var mıdır ? Bu da aramızda kalsın istiyorum, siz hariç kimse görmesin rica ediyorum. Teşekkürler.
Merhabalar hocam, 26 aylık bir oğlum var. Başlıktan da anlayacağınız gibi 2 yaş problemi yaşıyoruz. 4-5 kadar işe ara vermiştim yaklaşık 2 ay önce tekrar başladım ancak benim başlamamla (küçüklüğünden beri iştahsızdı) tam bir yemek yeme krizi bize aşırı tepki, kendine zarar verme, çıkğlık atarak ağlama, her dediğini yaptırabilme çabası var.Ayrıca gece çok geç yatmalar başladı saat 1:30-02:00 buluyor uykuya geçmesi. Babaannesi de gün içerisinde nasıl davranacağını şaşırmış durumda. Akşam eve gittiğimizde bizi merdivenlere koşarak karşılayan oğlumuz artık kapıda bekliyor babaya ve bana gelmiyor babaannesine yapışıyor sonra onunla ilgilenerek yumuşatıyoruz ve kısa bir süre sevinçle sarılıyor sonrasında bağırmaları, istekleri başlıyor. Olabildiğince dikkatini istediği şeyden uzak tutup agresif olmamaya çalışıyoruz ancak her zaman bu duruma tepkisiz kalamıyoruz.Çok zorlanıyoruz lütfen bizi yönlendirin ne yapalım yemek yemiyor hiç bir şekilde, gece uykusu problem en büyük sorunlarımız..