Merhabalar hocam, 26 aylık bir oğlum var. Başlıktan da anlayacağınız gibi 2 yaş problemi yaşıyoruz. 4-5 kadar işe ara vermiştim yaklaşık 2 ay önce tekrar başladım ancak benim başlamamla (küçüklüğünden beri iştahsızdı) tam bir yemek yeme krizi bize aşırı tepki, kendine zarar verme, çıkğlık atarak ağlama, her dediğini yaptırabilme çabası var.Ayrıca gece çok geç yatmalar başladı saat 1:30-02:00 buluyor uykuya geçmesi. Babaannesi de gün içerisinde nasıl davranacağını şaşırmış durumda. Akşam eve gittiğimizde bizi merdivenlere koşarak karşılayan oğlumuz artık kapıda bekliyor babaya ve bana gelmiyor babaannesine yapışıyor sonra onunla ilgilenerek yumuşatıyoruz ve kısa bir süre sevinçle sarılıyor sonrasında bağırmaları, istekleri başlıyor. Olabildiğince dikkatini istediği şeyden uzak tutup agresif olmamaya çalışıyoruz ancak her zaman bu duruma tepkisiz kalamıyoruz.Çok zorlanıyoruz lütfen bizi yönlendirin ne yapalım yemek yemiyor hiç bir şekilde, gece uykusu problem en büyük sorunlarımız..

Merhaba, 2008 doğmlu oğlum yaz okuluna başlaıktan sonra davranşlarında değişmler başladı. - okula gitmek istememek -anlamsız ağlamalar -kullanılmayn eşyalarını attırmmak daha da artan bir şekilde vücudundaki deri parçalarını biriktimek -burun pisliğini sildirmemek ve sildiği peçeteleri biriktirmek bu konularla ilgilli sürekli soru sormak ve konuşmak -ellerini ya sürekli açık tutmak yada birbi rine kenetlemek -küçücük bir taşı evin iinde kaybedip evi temzlemeye izin vermemek -arkadaşları ile bahçeye çıkmayı bıraktı - konuşulan sözleri geri sardırıp hatırlatmaya çalışmak - sabah uyanır uyanmaz dünki sorunlar için ağlamk 15 gündür artarak devam ediyor kursa göndermeyi bıraktım.artık kendinide benide çok bunalttı.konuşarak ve görmezden gelerek çözüm bulamadım doktara götüreceğim.yardımcı olursanız sevinirim.

2-3 seneden beri garip duygular hissediyorum bir iki kere psikoloğa gitti depresyon dediler duygularımıda tam olarak toplayamıyodum aktaramıyordum ama şimdi toparlıyabiliyorum Sanki havada uçan bir kağıt parçasıymışım gibi bomboş hissediyorum kendimi. Duygularım yok oldu tamamen şu anda sanki yok gibi birşeyim. Bedenimin içi yokmuş gibi kalbim yokmuş gibi resmen. Kafamın içi bomboş gözlerim boşuna bakıyormuş gibi. Birşeyler yapiyorum sanki kendi irademle değil de kendiliğinden yapıyorum bunları aglayamiyorum sevemiyorum kimseye karşı br duygum yok sanki duygularım yok oluş gibi yaşadığım yerde bir yere giderken otomatikte gider gibiyim aklımda düşüncelerle gidiyorum yola bakan gözler kendi iradem ile değiyde otomatik bakıyormuş gibi birde çok aşırı hayal kuruyorum lütfen yardım edin okuduğunuz için teşekkür ederim