18 yaşında lise son öğrencisiyim. Kimseye güvenemiyorum. Basit önemsiz şeyleri kafama takabiliyorum. Dıştan enerji dolu biri gibi görünüyorum ama içimi kimse bilmiyor çünki paylaşamıyorum. Size yazmak istedim en azından bana yardımcı olabileceğinizi düşünüyorum. Olgun bi kızım yaşıma göre. Neyin ne olduğunu ayırt edebilecek kadar akıllı olduğumu biliyorum. Bazen insanlara karşı ani çıkışlarım ters tepki verişlerim olabiliyor. Karaktersiz değilim ama bazen kendimi tanıyamıyorum. Acaba bibolar bozukluk var mıdır ? Bu da aramızda kalsın istiyorum, siz hariç kimse görmesin rica ediyorum. Teşekkürler.

2-3 seneden beri garip duygular hissediyorum bir iki kere psikoloğa gitti depresyon dediler duygularımıda tam olarak toplayamıyodum aktaramıyordum ama şimdi toparlıyabiliyorum Sanki havada uçan bir kağıt parçasıymışım gibi bomboş hissediyorum kendimi. Duygularım yok oldu tamamen şu anda sanki yok gibi birşeyim. Bedenimin içi yokmuş gibi kalbim yokmuş gibi resmen. Kafamın içi bomboş gözlerim boşuna bakıyormuş gibi. Birşeyler yapiyorum sanki kendi irademle değil de kendiliğinden yapıyorum bunları aglayamiyorum sevemiyorum kimseye karşı br duygum yok sanki duygularım yok oluş gibi yaşadığım yerde bir yere giderken otomatikte gider gibiyim aklımda düşüncelerle gidiyorum yola bakan gözler kendi iradem ile değiyde otomatik bakıyormuş gibi birde çok aşırı hayal kuruyorum lütfen yardım edin okuduğunuz için teşekkür ederim

Merhaba Dr. Hanim. Benim 8 aylik oğlum var ve çalışıyorum. Annem bakıyor kendisine ve anneannesinde yatılı kalıyor. Pazartesi akşamı bırakıyorum, cuma akşamı alıyorum. Kaldığı süre içerisinde 1 veya 2 gece görmeye gidiyorum. Sabah birakip,aksam almak gibi bir durumumda yok. Benim öğrenmek istediğim,  çocuğum açısından herhangi psikolojik sıkıntı yaratır mı?  En önemlisi anneye olan bağımlılığı azalır mi ? Ben bu süreci nasil gecirmeliyim.. Cevabınız için teşekkür ederim.