Doğuştan bağışıklık bozukluğu teşhisi konan çocukların sayısı sürekli tırmanıyor. Sebepleri tam olarak bilinmese de aşıların sayısındaki artış ve antibiyotikler ve kimyasal koruyucuların aşırı kullanımının bu yükselişe katkıda bulunduğundan şüpheleniliyor. Bu yazı çocuklarda nedeni bilinmeyen ve vücudun kendi bağışıklık sisteminin oluşturduğu hipertiroidizmi, yani Graves hastalığını anlatıyor ve erken gerilemenin olası olup olmadığını belirlemede belirli göstergelerin nasıl kullanılabileceğini açıklıyor. Genel olarak Graves hastalığı olan çocuklar tipik olarak daha hafif bir hastalık seyri gösterirler ve nadiren göz belirtileri geliştirirler. Oysa çocuklarda hipertiroid belirtileri sık sık ergenlikte de görülen veya dikkat eksikliği bozukluklarında karşılaşılın normal değişikliklere benzese de bazı çocuklar belirtiler ağırlaşana kadar teşhis edilmeyebilir.

Teşhis sırasında belirtiler yetişkinlerinkinden daha ağır olabilirse de Graves hastalığı olan çocuklarda gerilemenin sağlanması için çoğunlukla düşük dozda anti tiroid ilaçlarını uzun sürelerle kullanılması (3-6 yıl, ortlama 4 yıl) gerekir. Ve stresi azaltmaya yardımcı spor ve diğer faaliyetlerle ilgilenen çocuklar spor karşılaşmalarının kendisi stresli değilse daha erken gerileme elde edebilirler.

 Araştırmacılar ayrıca birkaç diğer faktörün de gerilemeyi önceden bildirdiğini buldu. Bunlar arasında daha yüksek vücut kitle indeksi, düşük kalp hızı, daha küçük guatr, daha düşük trombosit sayısı, teşhis sırasında daha düşük tiroit hormonu seviyeleri ve tiroid uyarıcı immünoglobin seviyelerinin (TSI) daha düşük olması bulunuyor.

Genel olarak hafif hastalık seyri ve hafif belirtilerle Graves hastalığı teşhisi konan çocukların gerileme sağlama olasılığı, kalp hastalığı belirtileri, guatr ve bariz kilo kaybı olan çocuklara göre daha hızlıdır.

Bu çalışmada antitroid kullanımıyla troid seviyelerinde aşırı düşüşü (hipotroid) önlemek için, troit bezi normal fonksiyonuna döndükten sonra dozajı azaltılmadan antitroid ile birlikte düşük doz troksin kullanan çocuklar, sadece antitiroid ilaç tedavisi gören çocuklardan daha iyi sonuçlar aldılar. Çocukların FT4 seviyesi, ilaç kesildikten sonraki altı ay boyunca normal değerlerde kaldığında gerilemede oldukları kabul edilir. Erken gerileme sağlayan hastalar tipik olarak daha yaşlı olan, göz semptomları olmayan ve teşhisleri sırasında kalp hızları daha düşük olan hastalardı. Erken gerileme sağlayan çocukların da normal trombosit sayıları ve düşük T3/FT3 seviyeleri olması ihtimali yüksekti.

Erken gerileme sağlayan hastalar antitiroid ilaçlarını 2 yıl içerisinde bırakabildiler. Antitiroid ilaçları kullanan yetişkinlerin yüzde 50-75’i ile karşılaştırıldığında çalışmaya alınan çocukların yalnız %25’i 2 yıl içerisinde gerileme sağladı. İlaç tedavisine uyum çelişkili bir rol oynuyor olabilir. Gerilemeleri uzun süren çocuklar 4 yıl ilaç tedavisine devam ettiler. Erken gerileme sağlayan çocuklar gerilemeleri uzun süren çocuklara göre daha düşük başlangıç dozlu PTU kullanabildiler. Methimazol kullanımı ile başlangıç dozu her iki grupta da aynıydı. Guatrda azalma işaretleri gösteren ve teşhis sırasında guatrı olan çocuklar da guatrda hiçbir iyileşme göstermeyen çocuklara göre erken gerileme sağlamaya daha müsaittiler.

Çalışmada, erkekler de kızlara göre erken gerileme gösterdiler. Bu, kızlarda ergenlik çağına yaklaşırken östrojen seviyelerinde gerçekleşen dalgalanmalarla ilişkili olabilir. Hem erken hem geç cevap verenlerde çocukların az bir kısmı başka reçeteli ilaçlar, örneğin beta blokerler kullandılar.

Alternatif ilaçların, beslenme takviyelerinin çocuklarda hastalığın seyri üzerindeki etkilerini görmek için daha yeni çalışmalara ihtiyaç var. Diğer çalışmalar Graves hastalığı olan ve anti tiroid ilaçlar kullanarak gerileme sağlayan çocuklarda ilerleyen yaşlarda hastalığın tekrar etmesi olasılığının olmadığını göstermiştir. Yetişkinlerin yakalandığı Graves hastalığında olduğu gibi çocuklarda da hastalık genellikle kendi kendini sınırlayarak seyreder, fakat belirtilerin azalıp çoğalma süreleri her ikisinde de ortak bir yandır.