Her virüs ya da hastalık, beraberinde insanların rahatsızlıkları hakkında düşünüşlerini değiştiren bir efsane veya yanıltıcı bir fikir taşır. Varisli damarınız varsa yaşlı ve kadınsınızdır. Crohn hastalığınız varsa bulaşıcıdır. Sirozunuz varsa alkoliksinizdir. Liste böyle uzar gider. Dolayısıyla, her enfeksiyon, virüs, hastalık veya düzensizlik gibi, genelde mono diye bilinen monolükleoz da kendi efsane ve yanlış hükümlerine sahip.

Monoya, yaygın olarak “öpüşme hastalığı” denir ve genelde öpüşmeyle geçtiğine inanılır. Ne var ki, öpüşmek bu durumun bulaşmasının tek yolu değildir. Mono, tükürükten başka yakın temas şekilleriyle, mesela içecek, pipet, mutfak eşyası veya diş fırçası paylaşmakla da bulaşıp yayılabilir. Bazen de kişiler, virüsü vücutlarında bilmeden taşıyabilir ve başkalarına geçirebilir. Daha birkaç ay önce virüsü taşımış birinden bile hastalık kapılabilir. Dolayısıyla, mono yalnızca öpüşmeyle değil, birçok şekilde yayılabilir.

İnsanların mono hakkındaki başka bir yanlış yargısı da, virüsten muzdarip kişinin aylarca hasta olacağıdır. Ama bu hiç de doğru değildir. Bazı kişilerin monodan iyileşmesi birkaç ay sürer, bazılarınınsa yalnızca birkaç hafta. Genelde, monoda, yaşınız ne kadar büyükse, belirtiler o kadar ağır ve ciddi olur. O yüzden, yeni yürümeye başlamış bir çocukta belirtiler çok daha hafif görülürken bir ergende, boğaz ağrısı, yorgunluk, yüksek ateş belirtileriyle birlikte çok ciddi bir durum yaşayabilir ve iyileşmesi birkaç ay alabilir. Mono, genelde ergenlerde yaygın olmasına rağmen, okul öncesi ve yeni yürümeye başlamış çocuklarda da görülür.  Bu da mononun yalnızca ergenler arasında görülen bir enfeksiyon olduğuna dair efsaneyi çökertir. Küçük çocuklarda mononun teşhisi çoğu zaman daha zordur ve onlar, sadece düşük ateşle hafif iştahsızlık gibi ufak belirtilerden muzdarip olurlar. Ama ciddi belirtileri olmasa da, okul öncesi ve yeni yürümeye başlamış çocuklar da mono geçirir, yani bu, yalnızca bir “ergen hastalığı” değil bütün yaş gruplarını etkileyen bir hastalıktır.