2-3 seneden beri garip duygular hissediyorum bir iki kere psikoloğa gitti depresyon dediler duygularımıda tam olarak toplayamıyodum aktaramıyordum ama şimdi toparlıyabiliyorum Sanki havada uçan bir kağıt parçasıymışım gibi bomboş hissediyorum kendimi. Duygularım yok oldu tamamen şu anda sanki yok gibi birşeyim. Bedenimin içi yokmuş gibi kalbim yokmuş gibi resmen. Kafamın içi bomboş gözlerim boşuna bakıyormuş gibi. Birşeyler yapiyorum sanki kendi irademle değil de kendiliğinden yapıyorum bunları aglayamiyorum sevemiyorum kimseye karşı br duygum yok sanki duygularım yok oluş gibi yaşadığım yerde bir yere giderken otomatikte gider gibiyim aklımda düşüncelerle gidiyorum yola bakan gözler kendi iradem ile değiyde otomatik bakıyormuş gibi birde çok aşırı hayal kuruyorum lütfen yardım edin okuduğunuz için teşekkür ederim

Herhangi bi tartismada kendime hakim olamayip once nefes alisverisim sonra daralmalar ve kendime hakim olamadan bilincsiz sekilde kendime ve cevreme zarar veriyorum.5 kere snir krizi gecirdim.Ikisinde kendime kesici aletlerle zarar verdim ve bu sirada kafami yerlere duvarlara vurup kendime vuruyorum bilincsiz sekilde. Bu durum karsisinda ne yapmam gerekir yardimci olursanz sevinirim. Iyi calismalar

Merhaba, 2008 doğmlu oğlum yaz okuluna başlaıktan sonra davranşlarında değişmler başladı. - okula gitmek istememek -anlamsız ağlamalar -kullanılmayn eşyalarını attırmmak daha da artan bir şekilde vücudundaki deri parçalarını biriktimek -burun pisliğini sildirmemek ve sildiği peçeteleri biriktirmek bu konularla ilgilli sürekli soru sormak ve konuşmak -ellerini ya sürekli açık tutmak yada birbi rine kenetlemek -küçücük bir taşı evin iinde kaybedip evi temzlemeye izin vermemek -arkadaşları ile bahçeye çıkmayı bıraktı - konuşulan sözleri geri sardırıp hatırlatmaya çalışmak - sabah uyanır uyanmaz dünki sorunlar için ağlamk 15 gündür artarak devam ediyor kursa göndermeyi bıraktım.artık kendinide benide çok bunalttı.konuşarak ve görmezden gelerek çözüm bulamadım doktara götüreceğim.yardımcı olursanız sevinirim.