Anne babaların en çok yakındığı konulardan biri, çocuklarının çok hareketli olmasıdır. Aslında bütün çocuklar çok hareketlidir. Buradaki sorun, anne baba işten yorgun döndükleri için tahammül eşiklerinin düşmüş olmasıdır. 

Çocuk, beden gelişimi için hareketli olmak zorundadır. Çocuğun fazla hareketli olması kötü bir şey olmayabilir. Çocuğun vücut dengesini geliştiriyor ya da anne baba ile iletişim içinde olmasını sağlıyorsa, bu iyi bir şeydir. Ancak anne babalar işten yorgun döndükleri için çocuğun davranışlarına tahammülsüzlük gösteriyorlarsa ya da çocuğa öfkeli bir tepki veriyorlarsa veya çocukla sosyal iletişimi bitirecek cezalandırma ya da küsme yöntemine başvuruyorlarsa, süreç olumsuz bir boyut kazanabilmektedir. 

Çocuğu korkutmak doğru değildir 

Bazen yetişkinler aceleci davranabilmektedir. Oysa çocuğun bir davranışı öğrenmesi ve geliştirmesi aylarca sürebilir. Bazen bir davranışı başarabilir ama sonra geri, eski davranışına tekrar dönebilir. Ancak çocuk desteklendiği ve olumlu yönde güç verildiği zaman, yeniden ileriye doğru gidebilir. 

Anne babalar çocukları korkutarak eğitmeye çalıştıklarında ya da disiplini bir korkutma yöntemi olarak benimsediklerinde, yanlış bir tutum takınmış olurlar. Bu tutum, özellikle çocuk 5 yaşındayken, korkularla mücadele ettiği dönemde, ciddi sonuçlar doğurabilir. Örneğin çocuğa, böyle davranmaya devam ederse, artık anne babasının kendi anne babası olmayacağı ya da onu bir yerlerde bırakacakları söylenirse, bunun sonuçları ileride ağır çok ağır bir şekilde çıkacaktır. 

Böylesi tehdit ve korkutmaları bazen anne babalar, bakıcılar ya da bazı aile büyükleri kullanabilmektedir. Bu tutumlar, ileride onarılması oldukça zor ve uzun sürecek olan bir süreci başlatmış olmaktadır.